W dzisiejszym artykule znowu poruszam kwestię gramatyczną, mianowicie różnicę między „fun” i „funny”. Do napisania tego artykułu zainspirował mnie wpis z tamtego tygodnia, w którym wyjaśniałem różnice między „people” i „persons” .
Pomyślałem, że to fajny pomysł żeby czasami na blogu znalazły się też kwestie związane z gramatyką języka angielskiego. Ale z racji tego, że nie chcę powielać treści, których jest pełno w Internecie, stwierdziłem, że skupię się na niuansach językowych 😊 No bo po co tworzyć kolejny wpis o tym, jaka jest różnica między Past Simple i Present Perfect, skoro w Internecie jest już bardzo dużo fajnych i wartościowych materiałów? Mam nadzieję, że podzielacie moje zdanie 😊
No to do rzeczy!
Na początek prosty rysunek przedstawiający różnicę między tymi 2 słowami:
Słowa „fun” i „funny” wyglądają i dodatkowo brzmią bardzo podobnie. No i chyba właśnie w tym tkwi cały szkopuł, prawda? Tak naprawdę możemy nawet powiedzieć, że znaczenia tych dwóch wyrazów są dosyć zbliżone, bo oba mają pozytywny wydźwięk.
Na tym jednak podobieństwa się kończą ;/ Musimy sobie uzmysłowić, że są to zdecydowanie dwa różne słowa! Żeby to zrobić, rozbijmy te wyrazy na czynniki pierwsze.
„Fun”
To słowo może występować jako rzeczownik i oznacza wtedy „zabawę/dobrą zabawę”. Bardzo często występuje też w wyrażeniu „have fun”, które tłumaczymy jako „dobrze się bawić”. Przykłady:
- We’ve always had fun (Zawsze dobrze się razem bawiliśmy.)
- That sounds like fun! (To brzmi jak dobra zabawa!)
- You don’t know how to have fun at all.(Kompletnie nie umiesz się bawić.)
Dodatkowo „fun” występuje jako przymiotnik i tłumaczy je wtedy jako „fajny”, „zabawowy”. Możemy opisać w ten sposób ludzi, rzeczy lub zjawiska:
- Peter is fun, I like him.(Peter jest fajny, lubię go.)
- I like Jack, he is a fun(Lubię Jacka, to fajny facet.)
Polecam rzucić okiem na dwa poniże filmiki, dla jeszcze lepszego wyjaśnienia znaczenia tego słowa:
(okolice 58 sekundy)
(okolice 1 minuty)
„Funny”
Ok. Wyjaśniliśmy sobie już, kiedy używamy słowa „fun”, no to teraz przejdźmy do znaczenia i zastosowania słówka „funny”.
Zacznijmy od tego, że „funny” występuje tylko jako przymiotnik. Wyraz ten ma dwa podstawowe znaczenia. Pierwsze i najbardziej popularne to „śmieszny, zabawny”. Możemy je stosować do opisania ludzi, rzeczy czy sytuacji, które nas śmieszą, tak jak to było pokazane na rysunku powyżej. Poniżej przykłady użycia:
- He’s so funny!(On jest taki zabawny!)
Nie mylić z: Peter is fun, I like him. (Peter jest fajny, lubię go.)
- That part of the movie was really funny.(Ta część filmu była naprawdę śmieszna.)
Drugie znaczenie słowa „funny” to „dziwny, trudny do wyjaśnienia”. Używamy go, kiedy chcemy mówić o czymś nietypowym, dziwnym, zaskakującym. Na przykład:
- There was a funny smell in the kitchen.(W kuchni dziwnie pachniało.)
- It’s a funny matter (To jest trudna do wyjaśnienia sprawa.)
- This beer tastes funny.(To piwo dziwnie)
Po co i dlaczego?
Dlaczego w ogóle o tym piszę? Czy jest to przydatne? Według mnie tak, bo zauważyłem, że moi kursanci czy kursanci lektorów, często używają słowa „funny” w miejscach, gdzie zdecydowanie bardziej pasuje „fun”.
Ten błąd pojawia się zazwyczaj wtedy, kiedy chcemy opisać coś „fajnego”. Dlaczego? Być może z powodu dość podobnego brzmienia polskiego słowa „fajny” i angielskiego „funny”? Część osób uznaje, że to właśnie będzie najlepszy odpowiednik. Oto przykład:
- I hope the party will be funny. (Mam nadzieję, że impreza będzie śmieszna.)
Czy osoba, która coś takiego powiedziała, naprawdę miała to na myśli? Zazwyczaj mamy nadzieję, że przyjęcie będzie po prostu fajne, prawda?. Żeby zdanie nabrało odpowiedniego sensu, powinniśmy powiedzieć:
- I hope the party will be fun. (Mam nadzieję, że impreza będzie fajna.)
Mam nadzieję, że rozwiałem wszelkie wątpliwości 😊 Gdybyście mieli jednak jakieś pytania, zapraszam do kontaktu.
Panie Arkadiuszu, napisał Pan, że słowo „funny” występuje tylko jako przymiotnik. Moje pytanie związane jest ze zdaniem „It’s a funny”. Czy w tym przypadku „funny” nie pełni jednak roli rzeczownika? A jeśli nie, to skąd ten przedimek nieokreślony „a”, który przecież zwykle pojawia się przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedynczej? (ewentualnie przed przymiotnikami JEŚLI po nich pojawia się określany przez nie rzeczownik). Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam Pana serdecznie 🙂
Panie Arturze, ma Pan rację. Wkradł się błąd, w przykładzie „ucięło” wyraz na końcu, powinno być ” It’s a funny matter”. Pozdrawiam 🙂